W dniach 12-21 maja w kinach w Warszawie, Wrocławiu, Gdyni, Poznaniu, Katowicach, Łodzi, Bydgoszczy i Lublinie oraz 24 maja-4 czerwca online na mdag. Documentari italiani al 20° Millennium Docs Against Gravity pl odbędzie się 20. edycja festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Hasło jubileuszowej edycji brzmi „Nie bądź obojętny_a” i odwołuje się do słynnych słów Mariana Turskiego, które stały się także hasłem obchodów 80. rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim organizowanych przez Muzeum POLIN.
Również w tym roku MDAG nie pozostaje obojętny na palące problemy XXI wieku, wśród których szczególnie ważny jest kryzys klimatyczny i związane z nim zagrożenie praw człowieka. Reżyserzy_ki starają się nie przechodzić bez zainteresowania obok drugiej osoby i jej jednostkowej historii. Podczas jubileuszowej edycji festiwal przypomina również o niezwykłej wartości samego kina, które uczy nas wrażliwości i uważności na świat. W programie festiwalu znalazły się również filmy dokumentalne włoskich reżyserów.
Umberto Eco i biblioteka świata, reż. Davide Ferrario
Biblioteka Umberto Eco to świat sam w sobie – liczy ponad 30 000 tomów dzieł współczesnych, do których dochodzi 1500 rzadkich, zabytkowych książek. Davide Ferrario zyskał, dzięki wcześniej współpracy z Eco przed jego śmiercią, dostęp do tej ogromnej kolekcji. Odkrywa, w jaki sposób wybitny pisarz myślał o świecie przez pryzmat zgromadzonych przez siebie opowieści.
Dziewczyna w fontannie, reż. Antongiulio Panizzi
Był rok 1960, kiedy olśniewająco piękna szwedzka aktorka Anita Ekberg, w kultowej scenie filmu „Słodkie życie” Federico Felliniego, ukazała się w czarnej sukni, ze swoimi długimi blond włosami w słynnej włoskiej fontannie. Po premierze filmu stwierdziła, że to ona uczyniła reżysera sławnym, a nie na odwrót, ale osoba i grana przez nią postać filmowa to nie to samo. Ekberg przez całe życie walczyła o to, żeby uwolnić się od swojej legendy. Film opowiada historię aktorki głosem Moniki Bellucci – innej ikony, tym razem współczesnego kina. Przeplatając archiwalne zdjęcia Ekberg ze współczesnymi obrazami Bellucci, reżyser filmu nie tylko pokazuje kultowe kobiety współczesnego kina, ale zadaje też pytanie, jak to jest być jego ikoną.
Bella Ciao, reż. Giulia Giapponesi
Od czasów II wojny światowej gdziekolwiek walczono o wolność i sprawiedliwość, śpiewano piosenkę „Bella Ciao”. Oficjalna wersja wskazuje włoskich partyzantów jako jej pierwszych wykonawców i Yves Montanda jako tego, który zrobił z niej słynną pieśń wyzwoleńczą w latach 60. XX wieku. Kilka lat temu „Bella Ciao” stała się piosenką promującą słynny serial Netflixa „Dom z papieru”. Jednak źródła piosenki nie są oczywiste. Twórcy filmu zebrali wyjątkowe materiały archiwalne i plejadę specjalistów od słynnego utworu, którzy sami w sobie mogliby być tematem filmu.
W podróżach, reż. Gianfranco Rosi
Film przedstawia postać papieża Franciszka w czasie jego licznych podróży. Nominowany do Oscara Rosi wykorzystuje archiwalne i własne materiały kręcone przez 9 lat. Zaczyna od momentu, kiedy Jorge Mario Bergoglio zostaje wybrany papieżem w 2013 roku. Reżyserowi udało się skrócić dystans do papieża i ciekawie połączyć materiały własne z archiwalnymi. Poznajemy, jakie tematy porusza papież Franciszek w rozmowach z wiernymi, dyplomatami i mediami oraz jak wybuch wojny w Ukrainie zmienia wszystko, w tym jego wizerunek.
Bezmiar. Świat Luigiego Ghirriego, reż. Matteo Parisini
Luigi Ghirri, sławny włoski fotograf z regionu Emilia-Romania, pisał eseje i pamiętniki przez całe swoje życie, medytując nad znaczeniem obrazu. Jego niezwykła wrażliwość zrewolucjonizowała współczesną fotografię. Idąc na przekór trendom, wypracował swój własny warsztat, styl i punkt widzenia na świat przed obiektywem. Uprawiana przez niego sztuka fotografii znajduje odzwierciedlenie także w pismach, które pozostawił i stanowią świadectwo jego podejścia do rzeczywistości, egzystencjalnych dylematów i niezwykłej afirmacji życia. Reżyserowi udało się uchwycić tajemnicę, która stoi za poszczególnymi pracami artysty. Film podąża za pracami Ghirriego 30 lat po jego śmierci, łącząc zdjęcia w cykle, naturalnie związane z miejscami i życiem osobistym artysty. Przetłumaczyć na język sztuki i zinterpretować rzeczywistość, myśli, pamięć oraz wyobraźnię – to motto jednego z najwybitniejszych włoskich fotografów w historii.
