Łatwo jest pić, ale…

tłum. Karolina Romanow

Wypicie lampki wina dla przyjemności jest czynnością bardzo prostą, do której nie przywiązuje się raczej większej wagi, ale sommelierzy, degustatorzy czy po prostu miłośnicy i smakosze doskonale wiedzą, że degustacja napojów wymaga zupełnie innego podejścia i większej uwagi (dotyczy to zarówno wina, napojów destylowanych, piwa, a także oliwy czy nawet wody!).

Znaki i ruchy wykonywane przez ekspertów, które niekiedy budzą ciekawość i rozbawienie, w rzeczywistości podyktowane są wymaganiami zmysłowymi i smakowymi, które sprawiają, że podążamy konieczną drogą gestów oraz poświęcamy odpowiednią ilość czasu na degustację oraz przerwy w kosztowaniu. Powodów jest wiele, a wszystkie czynności są wykorzystywane do oceny jakości, typowych cech, braku wad i smakowitości produktu, w celu wyrażenia opinii i aby w pełni móc korzystać z chwili przyjemności, jaką produkt ten jest w stanie nam zaoferować.

Jeśli chodzi o wina, istnieją trzy etapy oceny: ocena aspektu wizualnego, aspektu zapachowego, a także smakowo-zapachowego.

Aspekt wizualny: Gdy dysponujemy odpowiednim kieliszkiem i odpowiednim oświetleniem, przechodzimy do obserwacji przejrzystości i koloru wina (najpierw unosimy nieco kieliszek, następnie go opuszczamy i odchylamy lekko do przodu), jego konsystencji, bąbelków (w przypadku win musujących), a także kropli i łuków utworzonych po zawirowaniu cieczy. Wszystkie te obserwacje dają nam wiele informacji na temat rodzaju wina, zawartości alkoholu, sposobu wytwarzania, a także rocznika. To na początek. Każdy aspekt jest następnie weryfikowany podczas specjalnego badania, w poszukiwaniu spójności organoleptycznej, jaką powinien mieć produkt dobrej jakości.

Aspekt zapachowy: Zbliżenie nosa na krótką, a następnie nieco dłuższą chwilę do kieliszka pozwoli nam docenić intensywność i złożoność zapachów, wyodrębniając nuty zapachowe, które rozpoznajemy, i „rodziny”, do których nuty te należą. Mogą to być aromaty kwiatowe, owocowe, ziołowe, mineralne, aromaty przypraw i tak dalej. Zapachy te mówią nam o rodzaju winogron, metodach przetwarzania, osobowości wina i elegancji, którą ono wyraża. Wnioski te wzbogacają nasze doświadczenie i stanowią drugi etap naszych badań.

Aspekt smakowo-zapachowy: W tym momencie nie pozostaje nam już nic innego, jak tylko skosztować; mały łyczek, aby zamoczyć usta, a następnie kolejny, badawczy. Ze smaku wina możemy uzyskać informacje na temat jego jakości i uzyskać potwierdzenie (lub nie) sądów zrodzonych podczas wykonywanych przez nas wcześniejszych czynności, w spójności i równowadze wszystkich jego składników, wraz z końcowymi wrażeniami zmysłowymi i w harmonii z uzyskanymi dotychczas spostrzeżeniami.

Czynności opisane przeze mnie do tej pory zostały przedstawione pobieżnie i w wielkim skrócie. Przebieg degustacji jest procesem znacznie dłuższym i szczegółowym, skomplikowanym i momentami bardzo zabawnym. Mam nadzieję, że udało mi się wzbudzić w Was odrobinę zainteresowania enogastronomią, bardzo popularnym wśród młodych tematem, docenianym także na rynku pracy.