Nazwa polsko-włoskiego projektu Poesja to połączenie dwóch słów: włoskiego “poesia” i polskiego “poezja”. Końcówka “ja” wskazuje na indywidualizm i jednostkowość, które leżą u podstaw każdej literackiej kreacji.
Jestem poetką i tłumaczką po pierwszych małych debiutach i chcę zachęcić innych młodych ludzi do pisania i do dzielenia się literaturą z szerszą publicznością. Dobrze wiem, jak trudno jest wyjąć teksty z tej metaforycznej szuflady, do której piszemy. Jako italianistka znam wiele osób, które tworzą zarówno w języku włoskim, jak i po polsku. Z tego powodu postanowiłam nie tylko stworzyć małą antologię naszych tekstów, ale także uczynić ją dwujęzyczną.
Poesja jest fuzją literatury i lingwistyki, zbiorem tekstów, które przekraczają limity języka. to projekt, który łączy młodych ludzi w internetowej przestrzeni dedykowanej polsko-włoskim eksperymentom literackim. Jestem pewna, że pozwoli on zgłębić temat (nie)przetłumaczalności poezji i dotknąć najsubtelniejszych warstw poetyckiego języka.
Karolina Romano
Dzieło sztuki
Napisałam dla ciebie wiersz,
tak naprawdę więcej niż jeden,
chyba nawet zbyt wiele,
może nie powinnam była,
może trzeba było ograniczyć się do uśmiechu.
A jednak, każda kropla tuszu,
która milcząca kładła się na mojej kartce,
mówiła mi o tobie
i wydawało się nieuniknione
narysowanie cię słowamiaż do otrzymania kompletnego obrazu
tego wszystkiego, czym jesteś.
I nigdy nie zastanawiamy się,
czy prawdziwe dzieło jest
owocem artysty czy inspiracji,
która napędza go do tworzenia.
Nie ma też znaczenia
jeśli to, co trwa w czasie
jest połączeniem dwóch dusz
które zjednoczone stworzyły Sztukę.
Wiktoria Gawlik
absurd
w niepokoju znajduję spokój
zobacz jaki to piękny absurd,
którego nie ma w twojej obecności
a ty czynisz wszystko tak normalnym
potrafisz wypełnić moją pustkę
albo pustynię mojej duszy
ale czasami znikasz nawet ty
a ja
zostaję pusta bez ciebie
Lena Dominiczak
pasażerka
tej nocy nie śpię, ale
krok po kroku
przesuwam się w stronę przeszłości;
nie potrzebuję paszportu
(wszechświat jest ziemią niczyją)
ten odcinek
przejdę sama
Mariusz S. Kusion
Lipcowa noc
między nami brzmi Italodisco. tak wyszło.
wtuleni w fotel aż lepsze słońce ogrzeje
pełnymi zdaniami nasze słowa. zrozumiesz
te znaki zapytania tak niespodziewanie
jak tego chcę gdy imię odnajduje ciało
blond. akwarela ożywa na moich oczach
w twoich jadowita zieleń zjada ostatnie
okazje na powtórne wcielenie w przyjaźni
Patrycja Krakowińska
Sala
czerwone wodorosty
powiewają na wietrze z tempery
włosy zakrywają przed tłumem
łono wstydliwej
zabłądziłam kilka razy
wśród rąk z marmuru
końskich zadów spadających
głów holofernesa
zefiry dmuchają w kwiaty
turyści wydychają arno
widzę ją w ekranach telefonów
cyfrowych aparatów
zupełnie jak w domu
nie słyszę łoskotu łamanej
długiej szyi przestawionego barku
staję na palcach nie rozumiem
kiedy tutejsi mówią do mnie za szybko
niedaleko ktoś wysadził w powietrze
samochód ktoś inny napisał o tym wiersz
uderzona w serce, rozdarta, nie zabita
oderwane od ściany freski w pokoju niobe
Poemat hybrydowy polsko-włoski
nie na serio
Izabela Pawlak, Barbara Jakubczyk-Murgrabia, Maksymilian Tchoń, Weronika Stępkowska, Karolina Romano, Wojciech Tomaszewski, Wiktoria Gawlik, Anna Maria Wierzchucka, Lena Dominiczak, Gabriela Lańda
Pet na niebie e altri corpi celesti
auto-rewolucja fryzjerska
moja głowa jest warta ścięcia
włosów
sięgam po nożyczki
seguita dai tuoi occhi profondi
kochaj mnie
błyskiem grzmotem
światłem cieniem
kochaj moje cappelli biondi
porozmawiajmy o kosmosie,
jest tuż za oknem, guarda
pet na niebie, Wenus w futrze
e altri corpi celesti
widzę, jak
tulisz gwiazdy
a u mnie?
dzisiaj znów nów,
pchnięcie kuli ziemskiej
na trochę cieplejsze tory
dzisiaj luna – jutro czar
quanta dolcezza
in questi momenti rubati
szalone nożyczki tną włosy
w rytm allegro ma non troppo,
zdecydowanie non siamo
troppo allegri
a jeśli nie przyjdzie świt i noc nie nastanie?
a jeśli i czy spadną z nieba łzy czyste, rzęsiste?
a jeśli pet na niebie?
pian piano
mi libero dal silenzio
odwróć na chwilę wzrok od nożyczek,
spójrz: obok płynie rzeka łez
kto mi zabroni wskoczyć
stać się epicentrum
podeptać dna
opić się mułem
za oknem buły chmur
ciężkie od ptaków
zelżał mróz
na niebie pet
na podłodze włosy, włoski
pod ścianą ty
i twój podbródek, też włoski, boski
pytasz, czy mnie rzeźbił Canova
uśmiecham się lekko
grazie
