CinemaItaliaOggi, jubileuszowa dziesiąta edycja długo oczekiwanego, corocznego spotkania z najnowszą włoską produkcją filmową. Przegląd, na który czeka publiczność i sieć polskich kin studyjnych, został zrealizowany w niezwykle trudnym czasie dla kultury na całym świecie, a jego koordynacją zajął się wieloletni partner przedsięwzięcia Kino Muranów i Gutek Film z Warszawy.
Tegoroczna edycja CinemaItaliaOggi jest wynikiem współpracy między Instytutem Luce Cinecittà a Włoskimi Instytutami Kultury w Warszawie i Krakowie, przy wsparciu Ambasady Włoch i Konsulatów Honorowych w miastach biorących udział w wydarzeniu. Również w tym roku Przegląd CinemaItaliaOggi ma zasięg ogólnopolski: dwanaście najbardziej udanych i docenionych filmów we Włoszech w 2020 zostanie pokazanych w prestiżowych kinach w ośmiu polskich miastach: Warszawie, Krakowie, Łodzi, Wrocławiu, Poznaniu, Katowicach i Gdyni. Ambitny projekt, stworzony dla kompetentnej i wrażliwej publiczności i opracowany w celu promocji nowego włoskiego kina w Polsce. Decydujący wkład w wysiłek organizacyjny miał Instytut Luce Cinecittà, który wziął na siebie wyzwanie wytłumaczenia niektórym ważnym włoskim dystrybutorom istoty promocji kina włoskiego poza tradycyjnymi kanałami rozpowszechniania. Również w tym roku mogliśmy liczyć na wsparcie niektórych polskich dystrybutorów, którzy potwierdzają zainteresowanie naszą współczesną kinematografią.
CinemaItaliaOggi 2021
- Warszawa – Kino Muranów 1 – 6 lipca
- Kraków – Kino Pod Baranami
- Wrocław – Kino Nowe Horyzonty 9 – 15 lipca
- Łódź – kino Charlie 1 – 5 lipca
- Poznań – Pałacowe Centrum Kultury Zamek 28.07 – 1.08
- Katowice – Kino Rialto 9 – 18 lipca
- Gdynia – Gdyńskie Centrum Filmowe
***
Rodzice kontra influencerzy / Genitori vs influencer (2021)
reżyseria Michela Andreozzi
Jakim wyzwaniem jest dziś bycie samotnym
ojcem nastolatki?
Paolo (Fabio Volo), nauczyciel filozofii, wdowiec, samotnie wychowuje córkę o francuskim imieniu Simone (Ginevra Francesconi) i ma z nią bardzo dobrą relację. Ale wraz z wejściem dziewczynki w wiek nastoletni idylla dobiega końca. Jak każdy szanujący się nastolatek, Simone wpada w sidła smartfona. Dość szybko dojrzewa w niej pragnienie zostania influencerką, jak jej idolka Ele-O-Nora (Giulia De Lellis) – kategoria ludzi, których jej ojciec nie znosi. By naprawić swoje relacje z córką, Paolo rozpoczyna kampanię przeciwko agresywnej polityce mediów społecznościowych. Pomaga mu sama Simone, która staje się jego internetową menadżerką.
Niespodziewana sława zrobi z niego, wbrew jego woli, influencera, dzięki czemu odkryje, że media społecznościowe, nawet jeśli należy się z nimi obchodzić ostrożnie, mogą podarować nowe możliwości.
Dzieci / Figli (2020)
reżyseria Giuseppe Bonito
Sara (Paola Cortellesi) i Nicola (Valerio Mastandrea) są zakochanym w sobie małżeństwem. Mają sześcioletnią córkę, Annę, i szczęśliwe życie. Pojawienie się na świecie drugiego dziecka, Pietra, wywraca do góry nogami zrównoważone życie całej rodziny, prowadząc do tragikomicznych sytuacji. Ekstrawaganccy dziadkowie, przyjaciele na skraju załamania nerwowego i osobliwe opiekunki do dzieci nie przyjdą im z pomocą. Czy Sarze i Nicoli, miotających się między chwilami szczęścia a kłótniami, uda się przetrwać i pozostać razem?
Pod tym samym niebem / Non odiare (2020)
reżyseria Mauro Mancini
Akcja filmu rozgrywa się w mieście na północnym wschodzie, to miejsce w środku Europy skażone obecnością wielu grup etnicznych, napięciami, z mieszkańcami o głębokich korzeniach żydowskich. Mieszka tu Simone Segre, uznany chirurg żydowskiego pochodzenia. Prowadzi spokojne życie, ma eleganckie mieszkanie i żadnych związków z przeszłością. Pewnego dnia ratuje mężczyznę, poszkodowanego w wypadku przez drogowego pirata, ale kiedy odkrywa na jego piersi nazistowski tatuaż, zostawia go na pastwę losu. Targany poczuciem winy, odnajduje rodzinę mężczyzny: najstarszą córkę Marikę, nastolatka Marcella, ziejącego nienawiścią rasową i najmłodszego Paola. Nadejdzie noc, kiedy Marica zapuka do drzwi Simone, nieświadomie wręczając mu rachunek do zapłaty…
Złe baśnie / Favolacce (2020)
reżyseria Damiano i Fabio d’Innocenzo
Opowieść zaczyna się od znalezienia pamiętnika w śmietniku, na przedmieściach Rzymu. Jest gorące lato. W szeregowych domach mieszkają rodziny, w których uczucie niepokoju jest powszechne nawet wtedy, gdy próbuje się je ukryć. Rodzice są sfrustrowani tym, że żyją w takim miejscu, a nie innym, że mają (lub nie) pracę, która ich nie satysfakcjonuje, że nie osiągnęli ostatecznie statusu społecznego, na który w ich mniemaniu zasłużyli. W tej atmosferze żyją ich dzieci, chłoną jej negatywny aspekt, próbując się przed nim bronić najlepiej jak potrafią, a może nawet mu się przeciwstawić. „Smutna historia”, tak określa ją narrator filmu. „Czarna bajka”, to z kolei określenie jego autorów, w której kluczowe dla równowagi i rozwoju nowych pokoleń postacie (rodzice, nauczyciele) straciły wszelką pozytywność i umiejętność planowania.
Chciałem się ukrywać / Volevo nascondermi (2020)
reżyseria Giorgio Diritti
Samotne dziecko, Toni, syn włoskiej emigrantki, odesłany do Włoch ze Szwajcarii, gdzie spędził trudne dzieciństwo i młodość, przez lata mieszka w chacie, doświadczając chłodu i głodu. Spotkanie z rzeźbiarzem Renato Marino Mazzacuratim da mu okazję poznania malarstwa. „Niemiec”, jak nazywają go ludzie, to samotny, zgarbiony, brzydki człowiek, często wyśmiewany i poniżany, staje się wspaniałym malarzem, który maluje swój fantastyczny świat tygrysów, goryli i jaguarów. Przytłoczony reżimem, który chce „ukryć” odmienność, pada ofiarą własnych lęków i zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym. Toni maluje samego siebie, jakby chciał potwierdzić pragnienie istnienia. Opuszczenie szpitala jest punktem zwrotnym, który daje mu odkupienia i publiczne uznania dla jego talentu. Sława pozwala mu afiszować się osiągniętym dobrobytem i zachęca do otwarcia się na życie i uczucia. Z czasem jego prace okazują się darem dla całej społeczności, darem jego odmienności.
Martin Eden (2019)
reżyseria Pietro Marcello
Martin Eden opowiada naszą historię. Historię tych, których ukształtowała nie rodzina czy szkoła, ale napotkana po drodze kultura. To powieść samouka, ludzi, którzy wierzyli w kulturę jako instrument emancypacji i, po części, się na niej zawiedli. Ale jest to także książka, która, zwłaszcza przy ponownej lekturze, może ujawnić – poza melodramatem – zdolność Jacka Londona do widzenia jak w lustrze mrocznych cieni przyszłości, perwersji i udręk XX wieku. Dlatego Martin Eden jest powieścią o wielkiej politycznej aktualności i dlatego bohater filmu Pietra Marcella przemierza XX wiek, a raczej senną transpozycję XX wieku, wolną od czasowych współrzędnych. Akcja toczy się już nie w powieściowej Kalifornii, ale w Neapolu, który mógłby być jakimkolwiek miastem.
Wszystko zostaje w rodzinie / Lacci (2020)
reżyseria Daniele Lucchetti
Neapol, wczesne lata 80. Małżeństwo Alda i Vandy przeżywa kryzys, gdy Aldo zakochuje się w młodej Lidii. Trzydzieści lat później Aldo i Vanda nadal są małżeństwem. To uczuciowy thriller, opowieść o lojalności i niewierności, urazie i wstydzie. Zdrada, ból, tajemnicze pudełko, zdewastowany dom, kot, głos zakochanych i tych niekochanych.
Najlepsze lata / Gli anni più belli (2020)
reżyseria Gabriele Muccino
To historia czterech przyjaciół: Giulio (Pierfrancesco Favino), Gemmy (Micaela Ramazzotti), Paola (Kim Rossi Stuart) i Riccarda (Claudio Santamaria), ukazana na przestrzeni czterdziestu lat, od 1980 roku do dziś, od okresu dojrzewania do dorosłości. Ich nadzieje, rozczarowania, sukcesy i porażki są osią historii o wielkiej przyjaźni i miłości, poprzez którą ukazane są również Włochy i Włosi. Wielki fresk, pokazujący kim jesteśmy, skąd pochodzimy, a także dokąd pójdą i kim będą nasze dzieci. To wielkie koło życia, które powtarza się z tą samą dynamiką, mimo upływu lat i różnych epok w tle.
Drapieżnicy / I predatori (2020)
reżyseria Pietro Castellitto
Jest wczesny ranek, morze w Ostii jest spokojne. Mężczyzna puka do domu kobiety: sprzeda jej zegarek. Kilka dni później, również wcześnie rano, młody asystent filozofii zostaje wykluczony z grupy wybranej do ekshumacji ciała Nietzschego. Dwie poniesione krzywdy. Dwie pozornie różne rodziny: Pavone i Vismara. Pierwsza mieszczańska i inteligencka, druga robotnicza i faszystowska. Obie zamieszkują tę samą dżunglę, Rzym. Drobny wypadek spowoduje zderzenie tych dwóch przeciwległych biegunów. A szaleństwo 25-letniego chłopaka odkryje karty, które ujawnią, że każdy ma jakąś tajemnicę i nikt nie jest tym, kim się wydaje. I że wszyscy jesteśmy drapieżnikami.
Życie jak film klasy B / Life is a B-movie (2020)
reżyseria Piero Vivarelli
Niespokojne życie i kalejdoskopowa filmografia Piera Vivarellego, reżysera włoskich filmów klasy B wszystkich gatunków, autora tekstów muzycznych przebojów, w tym 24 000 baci (dwadzieścia cztery tysiące buziaków) Celentana i scenarzysty spaghetti westernu Django (1966) oraz ulubieńca Quentina Tarantino, tworzy portret rewolucyjnego prowokatora. W młodości zwolennik X flotylli MAS, jedyny nie Kubańczyk, poza Che Guevarą, posiadający legitymację Kubańskiej Partii Komunistycznej podpisaną przez Fidela Castro. Począwszy od Urlatori alla Sbarra, musicalu z Celentano, Chetem Bakerem i Miną o świecie młodych, który zaczyna poruszać się w rytmie rocka, przez filmy polityczne, takie jak Oggi a Berlino, po Django, będący prekursorem szkoły spaghetti western, Vivarelli unosi się na fali nowego. Przenosi na ekran komiksy “Satanik” i “Mister X”, a rewolucję seksualną pokazuje w Il Dio serpente.
Złota reguła / La regola d’oro (2020)
reżyseria Alessandro Lunardelli
Co, do cholery, robi ktoś taki jak Ettore Seppis za kulisami telewizji w czasie największej oglądalności? Sam się nad tym zastanawia, czekając na odbiór nagrody w Teatro Antico w Taorminie, gotowy – krótko mówiąc! – wyjść na scenę wśród błysków fotografów i oklasków publiczności. Ettore jest żołnierzem, ostatnie pięć miesięcy spędził jako więzień syryjskich fundamentalistów, a teraz, gdy wrócił do domu, wszyscy traktują go jak bohatera: rozdaje autografy, udziela wywiadów, zabiegają o niego gospodarze programów marzący o wysokiej oglądalności. A on? Coś go niepokoi, tajemnica o tym, co naprawdę wydarzyło się w Syrii. Chciałby o tym porozmawiać, ale z kim? Jedyną odpowiednią osobą wydaje się być Massimo, autor telewizyjnych występów, który ma przygotować jego mowę dziękczynną. Może któregoś dnia się zaprzyjaźnią, ale na razie są dwoma magnesami, które im bardziej się przyciągają, tym bardziej się odpychają…
