Pulcinella
To jedna z najbardziej popularnych i najstarszych neapolitańskich masek. Znana już w czasach rzymskich, zniknęła wraz z nadejściem chrześcijaństwa, postać Pulcinelli powróciła w XVI wieku w gatunku commedia dell’arte i do dziś pozostaje jedną z najsławniejszych karnawałowych masek tuż obok Harlekina.
Odczynianie uroków i tombola
Magia i przesądy przeplatają się ze sobą w aurze Neapolu od zamierzchłych czasów: legenda ’o Munaciello, la smorfia – neapolitański sennik numeryczny czy przynosząca szczęście papryczka/rożek, to tylko niektóre z charakterystycznych elementów wierzeń neapolitańskich. W Neapolu nie ma domu, w którym w polu widzenia nie znalazłby się czerwony rożek, podkowa, niekiedy w otoczeniu krucyfiksu – istny świecko-święty misz-masz. Podobnie sprawa ma się z tombolą (grą podobną do bingo), z którą neapolitańczycy są bardzo związani i oczywiście znają znaczenie każdej z 90 cyfr.
Babà, sfogliatelle i pastiera
Babka wraz ze sfogliatellą stanowią symbol cukiernictwa Neapolu. Babà neapolitańska to ciasto, które zaskakuje swoją miękkością i wyjątkowym smakiem, jaki zyskuje dzięki kąpieli w rumie. Sfogliatella natomiast występuje w dwóch odmianach: o falistym (jeśli przygotowywana z ciasta francuskiego) lub kruchym (jeśli przygotowywana z kruchego ciasta) wierzchu. Pastiera z kolei to ciasto przygotowane na bazie ricotty z dodatkiem kandyzowanych owoców – przyrządzane w okresie Wielkanocy stanowi jedną z podstaw kuchni neapolitańskiej. Pastiera została ogłoszona tradycyjnym produktem spożywczym regionu Kampania .
Pizza Margherita
Nie każdy wie, że pizza Margherita faktycznie narodziła się w Neapolu. Istnieje powszechne przekonanie, zgodnie z którym w czerwcu 1889 roku, na cześć królowej Włoch, Margherity Sabaudzkiej, szef kuchni Raffaele Esposito z Pizzerii Brandi wymyślił danie, które nazwał pizzą Margheritą (wówczas termin „pizza”, nieznany poza granicami Neapolu, prawie zawsze odnosił się do słodkich ciast). Do przygotowania owego dania użył słonych składników: pomidorów, mozzarelli i bazylii, które na dodatek przedstawiały kolory włoskiej flagi.
Majestatyczny Wezuwiusz
Wezuwiusz jest jedynym czynnym wulkanem w Europie kontynentalnej, który góruje nad zatoką neapolitańską i miastem. To właśnie erupcje Wezuwiusza należą do największych na kontynencie, w tym między innymi najbardziej znana z 79 roku przed Chrystusem, w wyniku której nastąpiło zniszczenie miast Pompeje i Herkulanum. Mimo iż ostatnia erupcja miała miejsce w 1944 roku, wulkan wciąż stanowi wielkie zagrożenie dla miast, które go otaczają.
Piazza Plebiscito
Piazza Plebiscito to dla neapolitańczyków plac w pełnym tego słowa znaczeniu. Właśnie tam, w samym sercu miasta, znajdują się najważniejsze budowle, takie jak Bazylika św. Franciszka z Paoli, Pałac Królewski, Pałac Prefektury oraz Pałac Salerno. To obowiązkowa destynacja dla turystów odwiedzających miasto. Plac jest całkowicie objęty strefą dla pieszych i często odbywają się na nim koncerty bądź masowe manifestacje.
Totò i Maradona
Między osobistościami związanymi z miastem i samym Neapolem, utworzył się pewnego rodzaju głęboki związek miłosny. Wśród tych postaci należy z pewnością wymienić „księcia śmiechu” – Totò oraz „złotego chłopca” Maradonę. Ten ostatni, jeden z najwybitniejszych piłkarzy wszech czasów, który grał i wygrywał dla miejscowej drużyny, stanowi prawdziwy symbol miasta. Stawiano dla niego pomniki, ołtarzyki, dedykowano mu piosenki, jego imieniem nazywano place, a także rozmaite rodzaje pizz, ciast i kaw. Totò z kolei jest wielkim neapolitański komikiem, który wystąpił w 97. filmach (z czego 92 powstały w latach 1947-1967), prawie zawsze wcielając się w rolę głównego bohatera. Przyznano mu kilka miesięcy temu tytuł doktora honoris causa sztuk scenicznych.
Castel dell’Ovo
Jest to najstarszy zamek w Neapolu i jeden z najbardziej wyróżniających się elementów w słynnej panoramie zatoki, położony na dawnej wysepce Megaride. Jedna z najbardziej wymyślnych neapolitańskich legend mówi, że nazwa zamku nawiązuje do jajka, które Wergiliusz miał ukryć w klatce w jego podziemiach. Miejsce, gdzie jajo zostało ukryte, miało zostać szczelnie zamknięte przy użyciu mosiężnych zamków i utrzymywane w tajemnicy, gdyż wierzono, że „od jaja tego zależały losy i pomyślność Castel Marino”.
Dzielnice Hiszpańskie
Położone w zabytkowej części miasta, na które niegdyś składały się dzielnice San Ferdinando, Avvocata i Montecalvario. Narodziny tych dzielnic są związane z okresem hiszpańskiego panowania w Neapolu, kiedy stało się konieczne znalezienie zakwaterowania dla wielu żołnierzy, obecnych w tym czasie w mieście. Dzielnice Hiszpańskie w Neapolu natychmiast zostały owiane złą sławą, jako miejsce częstych przestępstw i nadużyć oraz jako dzielnica, do której żołnierze udawali się w poszukiwaniu rozrywki. Z pewnością teraz Dzielnice Hiszpańskie nie są już tym samym, niebezpiecznym miejscem jak kiedyś, choć zawsze lepiej jest zachować ostrożność wybierając się w tamte części Neapolu.
Świeże ryby
W Neapolu przy nadmorskiej promenadzie można kupić świeżo złowione i wciąż żywe ryby, zwłaszcza przy ulicy Caracciolo, gdzie rybacy stawiają swoje stragany.
Ciekawostki i wierzenia: św. Maria Franciszka od Pięciu Ran Jezusa
Mowa o małym kościele położonym w historycznym centrum Neapolu, który poświęcony jest świętej Marii Franciszce, nazywanej la Santarella, jednej z ulubionych świętych w Neapolu. Kościół najczęściej odwiedzają wierni z prośbą o potomstwo. Prawda czy legenda, a może cud, faktem jest jednak, że wierni, którzy udają się do Sanktuarium, zmierzają najczęściej z prośbą o poczęcie dziecka. Wewnątrz klasztoru znajduje się rzekomo cudowne krzesło, na którym siadają bezpłodne kobiety i proszą świętą o wstawiennictwo i pomoc. Niezwykle wiele kobiet doświadczyło wysłuchania modlitw, o czym świadczą setki niebieskich i różowych wstążek, którym często towarzyszą urocze fotografie niemowląt, będących oznaką wdzięczności kobiet, które zwróciły się o wsparcie do świętej i zostały obdarzone „cudem” płodności.
