tłum. Aleksandra Gryko
Gmina Ostuni, charakterystyczna miejscowość w prowincji Brindisi, która liczy 33 tysiące mieszkańców, wznosi się na odnogach południowego płaskowyżu Murgia na wysokości 200 m.n.p.m. Stare miasto jest niepowtarzalne dzięki oślepiającemu, monochromatycznemu kolorytowi zabudowy, która jest zupełnie biała. Malowanie farbami wapiennymi, typowe dla każdego domu, i specyficzna topografia przywołały w czasie nazwy prawie baśniowe, takie jak „białe miasto”, „królowa oliwek”, „miasto szopka”, które są przywoływane i rozpoznawane częściej niż jej prawdziwa nazwa.
Najstarsza część rozpościera się na zboczach wzgórza, a na jego szczycie wznosi się katedra, będąca wspaniałym połączeniem elementów romańskich, gotyckich i wenecjańskich, z której, stojąc na tarasie widokowym, dostrzega się rozciągającą się aż do morza równinę, zwaną Piana degli Ulivi Secolari (tłum. Równina Wielowiekowych Drzew Oliwnych).
Ostuni jest zachwycającym splotem zaułków, placyków i krętych uliczek. Jedyną prawdziwą ulicą, która ze szczytu wzgórza schodzi do placu della Libertà, gdzie znajduje się Pałac Św. Franciszka, tj. siedziba Ratusza i kolumna Św. Orozjusza, który jest, razem ze świętym Błażejem, patronem miasta, jest ulica Cattedrale, która dzieli stare miasto na dwie części. Wszystkie pozostałe uliczki, które się krzyżują się często w ślepe zaułki bądź kończą wąskimi i stromymi schodkami. Przy tych uliczkach znajdziemy domy wykute ze skały, połączone łukami i półłukami, które stanowią dla nich podparcie.
Z uwagi na bliskość morza, w lecie Ostuni jest celem wczasowiczów i turystów. Jednym z najważniejszych folklorystycznych wydarzeń obszaru Altosalento jest Cavalcata, parada na cześć Świętego Orozjusza, która odbywa się co roku pod koniec sierpnia.
Srebrny posąg Świętego jest prowadzony w procesji przez orszak rycerzy w czerwonych strojach w białe wzory, jadących konno. Strój rycerzy to czerwony płaszcz (ku pamięci męczeństwa Świętego), białe spodnie, cylindryczny kapelusz ze szkarłatnym pióropuszem. Koń murgese oprócz tego, że ma ozdobną uprząż, jest cały okryty czerwonym płaszczem, zdobionym guzikami z masy perłowej, który sięga mu prawie do kopyt. Cała rodzina, często wspomagana przez krewnych i przyjaciół, oddaje się przygotowaniu tego okrycia.
W drugiej połowie 1600 roku, a dokładniej w 1657, Ostuni uniknęła zarazy dzięki cudowi, przypisywanemu Świętemu Orozjuszowi, i od 1793 roku mieszkańcy Ostuni z wielkim nabożeństwem organizują co roku Cavalcatę.
